Giderken Şilan Avcı

avuçlarımızı salladıkça dökülen, acının önünde diz çöküyor ayrılık. görüntüleri yavaş yavaş siliniyor arkada kalanların… bütün yolculuklar birbirine benziyor; birbirine değiyor yaralarımız. toprağın ilmiyle kendine sarılan çiçekler gibiyiz. rengini kederden alan, boynunu kedere büken. dursak da dinmiyor, bileti sonsuz kere kesilmiş yolculuklarımız…